تشنه ماندن

� خوشا از دل نم اشکی فشاندن     به آبی آتش دل را نــــشاندن

خوشا زان عشقبازان یاد کردن      زبان را زخمه فریــــاد کــردن

خوشا از نی خوشا از سر سرودن     خوشا نی نامه ای دیگر سرودن

نوای نی نــــــوایی آتشین است     بگو از سر بگیرد دلنشین است 

نوای نی نوای بی نوایی است     هوای ناله هایش نینوایی است...

سرش بر نی تنش در قعر گودال     ادب را گه الف گردید گه دال

ره نی پیچ و خم بسیار دارد          نوایش زیر و بم بسیار دارد

سری بر نیزه ای منزل به منزل      به همراهش هزاران کاروان دل

چگونه پا ز گل بردارد اشتر      که با خود باری از سر دارد اشتر

گران باری به محمل بود بر نی        نه از سر باری از دل بود بر نی

چو از جان پیش پای عشق سر داد    سرش بر نی نوای عشق سر داد

به روی نیزه و شیرین زبانی              عجب نبود ز نی شکر فشانی

اگر نی پرده ای دیگر بخواند           نیستان را به آتش می کشاند

سزد گر چشم ها در خون نشیند       چو دریا را به روی نیزه بیند

شگفتا بی سرو سامانی عشق            به روی نیزه سرگردانی عشق

ز دست عشق عالم در هیاهوست      تمام فتنه ها زیر سر اوست�